نیابت فقها فقط در حوزه بیان حکم است نه امر حکمرانی/ ضمانت باور‌های دینی فقط تبشیر و انذار است نه استفاده از قدرت حکومت!

دیدارنیوزـ حسین‌جعفری: در چهارمین برنامه دیدار اندیشه با محمد هرندی استاد دانشگاه، محقق و دین پژوه درباره ادامه موضوع سنجش ادعای حکومت دینی بر اساس وظیفه اصلی دین، نقش بنیادین پذیرش و رای موافق مردم در تشکیل حکومت به گفت‌وگو نشستیم.

این گفت و گو را می توانید اینجا، یوتیوب و آپارات ببینید

 

در گفت‌وگوی اول روشن شد که حوزه حکمرانی امر عقلایی است و مردم در آن فاعل و کنشگر اصلی اند و دین نیز به این امر عقلایی تمکین کرده و تعیین حدود و ثغور آن را به رای و نظر مردم سپرده و میثاق مشترک میان مردم و حاکم نیز حدود اختیارات حاکم را تعیین و در صورت تخلف از میثاق (قانون اساسی) مردم حق عزل حاکم را دارند.

در این گفت‌وگو به سوالات مهمی، چون آیا ادعای نیابت امام زمان از سوی فقهاء ادعایی مقرون به صحت است و با فرض صحت آیا این نیابت در حوزه حکمرانی است نه یا در حوزه بیان حکم و تبیین دین، حدود اختیارات حاکمان، تفاوت سه مفهوم جامعه دینی، حکومت دینی و حکومت فقهی، همچنین بررسی اجمالی تفاوت‌های ماهوی حکومت در عصر نزول با حکومت در عصر جدید و … پرداخته شد.

هرندی معتقد است: نتیجه منطقی پذیرش عقلایی بودن امر حکومت این است که نمی‌شود آن را به وصف دین آراست همچنان طب اسلامی معنا ندارد.

حاکم در صدد ترویج و ترویج مسائل فقهی نیست مگر اجرای آن حکم ذاتاً به حکمرانی مرتبط باشد مثل جهاد. حکومت‌ها وظیفه حداقلی دارند. ضمانت باور‌های دینی و احکام در منطق دینی تبشیر و انذار است نه استفاده از قدرت حکومت. زنی مسلمان بی حجاب می‌گردد، طبق احکام فقهی که قرن‌ها ملاک عمل بوده حکومت وظیفه برخورد ندارد.

مستنداتی که دکتر هرندی از نحوه تعامل پیامبر اسلام با مخالفین ارائه می‌دهد، ملاک خوبی برای سنجش عملکرد حاکمان مدعی دین بدست می‌دهد.

مطلب مرتبط:

سنجش ادعای حکومت دینی بر اساس وظیفه اصلی دین/ نقش بنیادین پذیرش و رای موافق مردم در تشکیل حکومت و تعیین حاکم/ امر حکمرانی امری عقلایی و خارج از شریعت است