چرا به شرکت در روضه امام حسین (ع) تأکید شده است؟
۰۷:۰۰ – ۲۵ تير ۱۴۰۳
حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی، مدیر موسسه منبر آسمانی و کارشناس مذهبی درمورد فضیلت فراوان روضه حضرت امام حسین علیه السلام و شرکت در آن بیان کرد: یکی از سوالاتی که شاید در این شب‌ها مطرح می‌شود این است که چرا به رفتن روضه حضرت سید الشهداء علیه السلام تاکید فراوانی شده است؟ و روضه چه اثری دارد که این اندازه در لسان اهل بیت علیهم السلام مورد تأکید واقع شده است؟
طبق روایات، اگر کسی وارد جلسه عزای امام حسین علیه‌السلام شود و عزاداری کند، گناهان او آمرزیده می‌شوند و در روایات معصومین علیه‌السلام برای عزاداری و زیارت امام حسین علیه‌السلام، ثواب حج و عمره بیان شده است و این فضیلت به حدی زیاد است که حتی در روایات آمده که افضل از همه اعمال است.
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: در روایات فرموده‌اند ثواب عزاداری و زیارت ابی عبدالله الحسین علیه‌السلام مانند آن است که خدای سبحان را در عرش زیارت کند.
وقتی انسان به این روایات نگاه می‌کند این سوال به ذهن می‌رسد چه علتی دارد که این همه ثواب برای روضه حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام نقل شده است؟
شاید این همه ثواب به‌خاطر این است که راه امام حسین علیه السلام را بیشتر و بهتر بشناسیم و بشناسانیم یا شاید این همه ثواب به‌خاطر این است که با ظلم و ظالم، بهتر و قوی‌تر مبارزه کنیم؟
و یا شاید به‌خاطر این است که معنا و طعم عزت از این مجالس و روضه‌ها فهمیده شود.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی تصریح کرد: شهید مطهری رحمت الله علیه در رابطه با ثواب اشک بر حضرت سید الشهداء علیه السلام فرموده‌اند: گریه بر شهید، شرکت در حماسه او و هماهنگی با روح او و موافقت با نشاط و حرکت اوست… امام حسین علیه السلام به واسطه شخصیت عالی قدرشان، به واسطه شهادت قهرمانانه‌شان، مالک قلب‌ها و احساسات صد‌ها میلیون انسان هستند و اگر کسانی که بر این مخزن عظیم و گرانقدر احساسی و روحی گمارده شدند، یعنی سخنرانان مذهبی و مداحان اهل بیت علیه‌السلام بتوانند از این مخزن عظیم در جهت هم‌شکل کردن و همرنگ کردن و هم احساس کردن روح‌ها با روح عظیم حسینی علیه‌السلام بهره‌برداری صحیح کنند، جهانی اصلاح خواهد شد.
این کارشناس مذهبی افزود: طبق بیان استاد شهید مطهری رحمت الله علیه، اشک بر حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام به‌خاطر این است که ما با روح امام حسین علیه السلام هماهنگ می‌شویم و نکته مهم، همین است که لحظه‌ای، این هماهنگی با حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام از ما سلب نشود و بیرون نرود.
تا مسیرم به درِ خانه ات افتاد… حسین
خانه آباد شدم، خانه ات آباد… حسین
نه کلاسی نه کتابی نه قلمخانه و مشق
قلم و مشق و کلاسِ من و استاد… حسین
دل و دین داشتم و صبر و قراری، همه را
مهر طوفانیِ تو داده سویِ باد… حسین
صیدِ دام تو شدم عزّت و جاهم دادی
جان فدایِ کرمت حضرتِ صیاد… حسین
دلِ نالایق من تا به غمت گشت اسیر
تازه شد شهرت من بنده‌ی آزاد… حسین
