«پزشکیان» مجری “سیاست‌های مصوب رهبری” یا “منویات رهبری”؟

دیدارنیوزـ احمد حیدری: طبق اصل ۱۱۰ قانون اساسی؛ یکی از وظایف رهبری: «تعیین سیاست‏های کلّی نظام جمهوری اسلامی ایران پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام» است.

 یکی از سخنانی که مکرر توسط آقای پزشکیان تکرار می‌شود این که برنامه اصلی او اجرای سیاست‌های کلی مصوب رهبری است که در قالب سند “چشم‌انداز ایران ۱۴۰۴” تدوین شده است. این سند بعد از بحث‌های کارشناسی فراوان، در آذر ۱۳۸۲ توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام تهیه و بعد از تصویب رهبری، به رئیس‌جمهوری وقت، سید محمد خاتمی، ابلاغ شد.

“سند چشم انداز ایران ۱۴۰۴” دارای اهداف متعالی‌ای است، ولی متأسفانه این سند عملا توسط دولت آقای احمدی‌نژاد کنار گذاشته شد و دولت آقای روحانی هم گرفتار برجام و رفع تحریم‌ها، بعد هم خارج شدن ترامپ از برجام و اجرای دوباره تحریم‌های ظاالمانه توسط آمریکا و بعد هم معضل کرونا و … بود و با قصور یا تقصیر نتوانست در راستای تحقق سند چشم انداز ایران ۱۴۰۴ اقدام مهمی سامان دهد.

 دولت مرحوم رئیسی هم مانند سلفش احمدی نژاد برای سند چشم انداز ایران ۱۴۰۴ تره‌ای خرد نکرد و هدفش “اجرای منویات رهبری” بود! و حالا این اولین بار است که یک کاندیدای ریاست جمهوری این سند مهم را مطرح کرده و همه برنامه‌های خود را در راستای تحقق این سند و اجرای برنامه پنجم توسعه که توسط دولت و مجلس و با مشارکت صد‌ها کارشناس ارشد تهیه و تدوین شده‌‎اند، اعلام نموده و این سند و سیاست‌های اعلامی را خط قرمز خود خوانده است. این سخن تکرار همان شعار قانونگرایی سید محمد خاتمی و میرحسین موسوی است که گم‌شده نظام حکمرانی کشور ما است.

 از طرف دیگر رجال و سیاستمداران اصولگرا به جای تأکید بر اجرای سند چشم انداز ایران ۱۴۰۴ و برنامه پنجم توسعه، شعار اجرای “منویات رهبری” را سر داده و می‌دهند، لذا از زبان بزرگان اصولگرا این توصیه را بار‌ها و بار‌ها شنیده و می‌شنویم که بزرگترین افتخار مرحوم رئیسی این بود که وی “سرباز رهبری و مجری منویات رهبری” بود و در راستای تداوم دولت مرحوم رئیسی، مردم را به رأی دادن به کاندیدایی دعوت می‌کنند که همچون مرحوم رئیسی، “سرباز ولایت” بوده و همت او تحقق منویات رهبری باشد؟!

 خوشبختانه آقای پزشکیان در اصفهان به صراحت اعلام کرده که «من “سرباز ولایت” نیستم بلکه “سرباز مردم” هستم». منویات رهبری هم برای اجرا شدن، باید ابتدا مطرح شوند و جامعه و نخبگان در باره آن منویات بحث کنند و سبک و سنگین گردند، و در صورت منطقی، متقن و مقبول بودن آن منویات، دولت یا نمایندگان آن‌ها را در قالب لایحه یا طرح به مجلس ارائه کرده و در قالب قانون تصویب کنند و بعد از قانون شدن، سرلوحه عمل گردد. [همان مسیری که سند چشم‌انداز ایران ۱۴۰۴ و برنامه‌های پنج ساله توسعه طی کرده‌اند.

منویات هیچ کس حتی رهبری تا زمانی که از میدان نقد سربلند بیرون نیامده و صورت قانون مصوب به خود نگرفته، نباید سرلوحه عمل باشد. کسانی که شعار سرلوحه بودن منویات رهبری را سر می‌دهند، عملا شعار غلط و خطرناک «قانون و بلکه فوق قانون بودن منویات رهبری» را تبلیغ می‌کنند و فرق “سرلوحه بودن سیاست‌های کلی مصوب رهبری” با شعار «سرلوحه بودن منویات رهبری» از زمین تا آسمان است و مردم باید به این فرق اساسی توجه کرده و بدانند که کسانی که شعار اول [سرلوحه بودن سیاست‌های مصوب رهبری]را می‌د‌هند، در حقیقت همگان را به قانونگرایی دعوت می‌کنند و سوق می‎دهند و کسانی که شعار دوم را می‌دهند، همگان را به کنار نهادن قانون و کارشناسی و برنامه و “حاکم کردن اراده یک شخص” بر مقدرات کشور (!) دعوت می‌کند.

امید که با رأی دادن به آقای پزشکیان گامی بلند به سوی حاکمیت قانون و کارشناسی و تدبیر برداریم.