معلم این دبیرستان، نویسنده معروف ایرانی بود

مدارس- شهره کیانوش راد: شمیران تا پیش از سال ۱۳۱۶ مدرسه دولتی نداشت. دانش‌آموزان منطقۀ تجریش پیش از افتتاح مدرسه دولتی، در دبستـان فردوسی بـه مدیـریت علی شعشعانی، کـه دارای تحصیلات سنتی بود، تحصیل می‌کردند. تاریخ گشایش دبستان فردوسی به سال ۱۲۸۵ شمسی بازمی‌گردد.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

  دبیرستان شاهپور، که در گویش محلی به آن شاپور می‌گفتند  از نخستین مدرسه‌های منطقۀ شمیران بود که پس از انقلاب اسلامی به دبیرستان جلال آل‌احمد تغییر نام داده شد. ‌ ماجرای ساخت این مدرسه به سال ۱۳۱۶ برمی‌گردد. ‌وزارت فرهنگ و معارف به دستور علی‌اصغر حکمت، وزیر وقت فرهنگ و معارف کشور، عمارت باغ‌فردوس را در سال ۱۳۱۶، برای تأسیس یک مرکز آموزشی در اختیار گرفت. در آن زمان، دبستان فردوسی تجریش و گویا دبستان مختلط تجریش به این عمارت منتقل شدند. از آن پس، عمارت باغ‌فردوس برای تحصیل دانش‌آموزان به دبستان و دبیرستان تبدیل شد. سال ۱۳۲۸ شمسی، بخش جنوبی محوطه باغ فردوس به‌عنوان دبیرستان شاهپور، از بخش اصلی آن تفکیک شد.

دوران شکوفایی مدرسه جلال آل احمد

دهه‌های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ شمسی را می‌توان دوران شکوفایی این دبیرستان دانست. در این دوره جلال‌آل‌احمد، نویسنده معاصر، تدریس ادبیات را در این دبیرستان برعهده داشت. او بعدها کتاب «مدیر مدرسه» را نوشت که به خاطرات دوران معلمی‌اش مربوط بود. محمود گلابدره‌ای، داستان‌نویس معاصر نیز از شاگردان جلال‌آل‌احمد بود. او خاطرات تحصیل در دبیرستان شاهپور و ارتباط با آل‌احمد را در رمانی به نام «آقاجلال» منتشر کرده ‌است. دبیرستان کنونی جلال آل‌احمد در ضلع جنوبی محوطه باغ ‌فردوس تجریش است.

هم شاگردی سلام!

مدرسه قدیم جلال آل احمد یا همان شاهپور سابق اکنون به موزه سینما تبدیل شده است. اما ۲۰ سالی می‌شود که شاگردان قدیمی این مدرسه از هر کجای تهران که باشند برای رسیدن اولین جمعه ماه مهر لحظه شماری می کنند. ماجرا از این قرار است که چندین سال پیش ایده دورهمی در باغ فردوس توسط یکی از شاگردان قدیمی مطرح و با استقبال دیگر هم شاگردی‌ها روبه رو شد و جمع چند نفره آن دوستان هر سال بزرگتر و بزرگتر شد. اکنون چندین سال است دانش آموزان قدیمی این دبیرستان که سن و سالی دارند در برنامه ساده و صمیمی «مهرماندگار» و در اولین جمعه مهر ماه در باغ موزه فردوس گرد هم جمع می شوند و خاطرات ایامی که پشت میز و نیمکت می نشستند را برای همدیگر زنده می‌کنند. برخی با عصا و برخی با کمک فرزندانشان خودشان را به باغ فردوس می‌رسانند و با یاد دوران کودکی خود چند ساعتی از مشغله و گرفتاری‌های روزمره جدا می‌شوند تا به گذشته شیرین کودکی سفر کنند. آنها هر سال یاد دوستانی که دیگر در جمعشان نیستند را گرامی می‌دارند و لحظات خوش «مهر ماندگار» را با گرفتن عکس یادگاری برای خود دانشین و ماندگار می‌کنند.