خاطرات ناب یک «آپاراتچی» با لهجه ترکی

فیلم سینمایی آپاراتچی به کارگردانی قربانعلی طاهرفر، نویسندگی حسین تراب‌نژاد و احسان لطفیان و تهیه‌کنندگی سجاد نصراللهی محصول سال ۱۴۰۲ است که  این فیلم در چهل و دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اکران شد. 

این فیلم در دوم اسفند ماه سال گذشته در لیست اکران هفت فیلم سینمایی نوروز قرار گرفت و اکنون در سینماهای سراسر کشور درحال اکران است.

آپاراتچی برداشتی آزاد از رمانی با همین نام نوشته روح‌الله رشیدی است و دلبستگی‌های یک نقاش ساختمان عاشق سینما را روایت می‌کند که در تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است.

 نیاز به بافت دهه ۶۰ داشتیم

 قربانعلی طاهرفر کارگردان فیلم آپاراتچی درباره لوکیشن این اثر  سینمایی گفت: جغرافیای فیلمنامه ما تبریز بود و طی بازدید‌هایی که داشتیم چون تبریز جزء مراکز توسعه یافته است و بافت قدیمی دهه ۶۰ را ندارد مکان متناسب با فیلمبرداری را در تبریز پیدا نکردیم و تصویر برداری را در تهران انجام دادیم.

وی ادامه داد: البته ما برای جلوه‌های ویژه بصری برخی از اماکن تبریز که پیشینه دهه ۶۰ داشت را به کار اضافه کردیم. لوکیشن تصویربرداری ما بیشتر در مناطق جنوب تهران بود تا بافت قدیمی داشته باشیم.

تعیین محل‌های فیلمبرداری برایمان سخت بود

طاهرفر بیان کرد: کلید اصلی پیش تولید فیلم آپاراتچی آذر ماه سال قبل بود که با آن جلو رفتیم. کار فیلمنامه ما کمی به درازا کشید و کار سخت شد و تقریبا ۹ نسخه بازنویسی فیلمنامه را داشتیم. در ادامه، کار یک سال طول کشید و تقریبا از مرداد ماه ۱۴۰۲ مجددا وارد پیش تولید شدیم و در ادامه کار را پیش بردیم.

کارگردان فیلم سینمایی آپاراتچی از سختی کار گفت: تقریبا ما دو مشکل اساسی داشتیم. یکی پروداکشن کار بود که صحنه‌های پرهنرور و تعدد لوکیشن بالا داشتیم؛ این تعدد سکانس‌ها مثل تشییع شهدا، برپایی نماز جمعه و… باید با اتمسفر تبریز اتفاق می‌افتاد، یعنی هنرمندان ما باید به زبان ترکی مسلط می‌بودند تا شعار‌ها را به درستی تکرار کنند؛ از این رو تعیین محل‌های فیلمبرداری برای چنین صحنه‌هایی برایمان خیلی سخت بود.

استفاده از بازیگران ترک زبان ما را به سوی یک ترکیب رویایی برد

طاهرفر افزود: ما می‌خواستیم جغرافیای کار را به لوکیشن اصلی یعنی تبریز نزدیک کنیم. برای مثال ما برای ساخت صحنه نماز جمعه که در آن زمان در مسجد جامع تبریز اتفاق افتاد مجبور بودیم به دنبال لوکیشن‌هایی بگردیم که بافت مسجد جامع تبریز  در آن‌ها به چشم بخورد که این موارد سختی‌ کار ما بود.

وی تاکید کرد: جدای از این ما بحث زبان را داشتیم و دوست داشتیم کار مخاطب ملی داشته باشد و از زبان ترکی عبور کردیم. 

طاهر فر ادامه داد: شوخی‌هایی که در کار داشتیم سطحی و آنی بود و اگر مخاطب لحظه‌ای از کلام ما دور می‌شد آن لحظه‌ها را از دست می‌داد به همین جهت به سراغ گویش فارسی با لهجه ترکی رفتیم. البته ترکی شیرینی که من چندین دهه است به دنبال آن هستم و نه آن لهجه ترکی‌ای که خواسته و ناخواسته از سوی برخی‌ها به سوی لودگی پیش رفته است. به همین جهت ما سعی کردیم از بازیگران ترک زبان استفاده کنیم و همین باعث شد ما به یک ترکیب رویایی از بازیگران برسیم.