از کجا بفهمیم ADHD داریم؟

به گزارش مدارس، آیا به راحتی حواستان پرت می شود ، بی نظم هستید ، یا غالباً فراموش کار هستید و فکر می کنید اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) دلیل این حالات است؟ آیا به کودک بی نظم و شلخته خود نگاه می کنید و فکر می کنید ممکن است دارای ADHD باشد؟ قبل از نتیجه گیری ، به خاطر داشته باشید که تشخیص ADHD چندان ساده نیست. به خودی خود ، هیچ یک از علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی غیر عادی نیستند. بیشتر افراد در بعضی مواقع احساس پراکندگی ذهن ، عدم تمرکز یا بی قراری می کنند. حتی بیش فعالی یا حواس پرتی مزمن لزوماً با ADHD یکی نیست.

هیچ آزمایش پزشکی ، معاینه بدنی یا آزمایش دیگری برای تشخیص ADHD، که قبلاً با عنوان ADD شناخته می شد وجود ندارد. تعیین اینکه آیا شما یا فرزندتان به ADHD مبتلا هستید ، باید توسط پزشک یا متخصص بهداشت دیگری انجام شود. آنها از تعدادی ابزار مختلف استفاده می کنند: چک لیست علائم ، پاسخ به سئوالات مربوط به مشکلات گذشته و حال و یا یک معاینه پزشکی برای رد سایر علل علائم.

تشخیصADHD: آنچه باید بدانید

به خاطر داشته باشید که علائم ADHD ، مانند مشکلات تمرکز و بیش فعالی ، می توانند با سایر اختلالات و مشکلات پزشکی ، از جمله اختلالات یادگیری و مشکلات عاطفی ، که به درمان های کاملاً متفاوتی نیاز دارند ، اشتباه گرفته شوند. صرف اینکه به نظر می رسد بیش فعالی داشته باشید، به معنای ADHD نیست ، بنابراین ارزیابی و تشخیص دقیق مهم است.

ADHD  در هر فرد متفاوت است ، بنابراین مجموعه ای از معیارها برای کمک به متخصصان بهداشت در تشخیص این بیماری وجود دارد. صریح و صادق بودن با متخصصی که معاینه شما را انجام می دهد بسیار مهم است تا آنها بتوانند به دقیق ترین نتیجه برسند.

برای دریافت تشخیص ADHD  ، شما یا فرزندتان باید ترکیبی از علائم مهمADHD ، یعنی بیش فعالی ، تکانشگری یا بی توجهی را داشته باشید. متخصص بهداشت روانی که مشکل را ارزیابی می کند ، عوامل زیر را نیز بررسی خواهد کرد:

شدت علائم چقدر است؟ برای تشخیص ADHD  ، علائم باید تأثیر منفی برزندگی شما یا فرزندتان داشته باشد. به طور کلی ، افرادی که مبتلا به ADHD هستند ، در یک یا چند زمینه از زندگی خود ، مانند شغل ، امور مالی یا مسئولیت های خانوادگی ، مشکلات اساسی دارند.

علائم از چه زمانی شروع شده اند؟ از آنجا که ADHD از دوران کودکی شروع می شود ، پزشک یا درمانگر بررسی می کند که علائم در چه سنی شروغ شده اند. اگر بزرگسال هستید ، آیا علائم را در دوران کودکی نیز داشتید؟

چه مدت است که علائم شما یا فرزندتان را آزار می دهد؟ علائم باید حداقل 6 ماه قبل از تشخیص ADHD وجود داشته باشند.

علائم چه زمانی و در کجا ظاهر می شوند؟ علائم ADHD باید در مکان های مختلفی مانند خانه و مدرسه وجود داشته باشند. اگر علائم فقط در یک محیط ظاهر شوند ، بعید است که بیش فعالی دلیل آن باشد.

علائم رایج ADHD

اغلب در توجه دقیق به جزئیات کوتاهی می کند یا اشتباه می کند

در هنگام تکمیل وظایف یا شرکت در فعالیت ها اغلب در حفظ توجه مشکل دارد

به نظر می رسد که اکثر اوقاتی که مستقیماً با او صحبت می شود گوش نمی دهد

اغلب دستورالعمل ها را دنبال نمی کند و نمی تواند کارهای مدرسه یا محل کار را به پایان برساند

اغلب در تنظیم وظایف و فعالیت ها مشکل دارد

اغلب از انجام کارهایی که نیاز به تلاش مداوم ذهنی دارند ، اجتناب می کند ، بدش می آید یا تمایلی به انجام آنها ندارد

وسایل لازم برای کارها یا فعالیت ها را گم می کند

به راحتی توسط محرکهای اضافی منحرف می شود

در کارهای روزمره اغلب فراموشکار است

علائم بیش فعالی و تکانشگری

اغلب دست و پایش را تکان می دهد ، یا روی صندلی می چرخد

در مواقعی که انتظار می رود که بنشیند ، اغلب صندلی را ترک می کند

غالباً بی سر و صدا قادر به بازی یا انجام فعالیت های سرگرم کننده نیست

در موقعیت های نامناسب اغلب می دود و بالا و پایین می پرد (در نوجوانان یا بزرگسالان ممکن است به احساس بی قراری محدود شود)

اغلب “در حال حرکت” است ، طوری که انگار “توسط موتور هدایت می شود”

قبل از اتمام سوال ، اغلب سریع جواب می دهد

اغلب در انتظار نوبت خود ماندن مشکل دارند

غالباً صحبت دیگران را قطع یا در صحبت آنها دخالت می کند

غالباً بیش از حد صحبت می کند

یافتن متخصصی که بتواند ADHD  را تشخیص دهد

متخصصان واجد شرایط آموزش دیده در تشخیص ADHD می توانند شامل روانشناسان بالینی ، پزشکان یا مددکاران اجتماعی بالینی باشند. انتخاب یک متخصص در ابتدا سخت و گیج کننده به نظر می رسد. مراحل زیر می تواند به شما کمک کند فرد مناسبی را برای ارزیابی خود یا فرزندتان پیدا کنید.

توصیه دریافت کنید. پزشکان ، درمانگران و دوستانی که به آنها اعتماد دارید ممکن است شما را به یک متخصص خاص ارجاع دهند. از آنها درباره انتخابشان سوال کنید و توصیه آنها را امتحان کنید.

وظیفه تان را انجام دهید. از گواهینامه های حرفه ای و درجه علمی متخصصانی که به دنبال آنها هستید ، مطلع شوید. در صورت امکان ، با بیماران و مراجعین قبلی صحبت کرده و از تجربه آنها آگاه شوید.

احساس راحتی کنید. احساس راحتی با پزشک متخصص مهمترین قسمت انتخاب فرد صحیح برای ارزیابی شماست. سعی کنید خودتان باشید ، سوال بپرسید و با متخصص صادق باشید. ممکن است لازم باشد قبل از پیدا کردن بهترین شخص ، با چند متخصص صحبت کنید.

قیمت و بیمه را بررسی کنید. بدانید که متخصص چه مبلغی را دریافت می کند و آیا بیمه درمانی شما بخشی از معاینه ADHD یا کل آن را پوشش می دهد. برخی از بیمه ها معاینه ADHD را فقط توسط یک نوع متخصص پوشش می دهند و نه متخصصین دیگر.

حتما مطالعه کنید : 21 نکته مهم برای نگهداری از کودک مبتلا به بیش فعالی ADHD

تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان

بسیاری از افراد فقط در بزرگسالی متوجه می شوند که به ADHD مبتلا هستند. برخی از آنها پس از تشخیص ADHD فرزند خود ، به این موضوع پی می برند. همانطور که در مورد این مشکل آموزش می بینند ، متوجه می شوند که خود نیز به این بیماری مبتلا هستند. در برخی دیگر نیز ، سرانجام علائم از مهارت های سازگاری آنها پیشی می گیرد و مشکلات قابل توجهی را در زندگی روزمره آنها ایجاد می کند که نهایتا به دنبال کمک می گردند. اگر علائم و نشانه های ADHD را در خود دیدید ، برای ارزیابی به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید.

اگر بدانید چه چیزی در انتظار شماست ، روند معاینه بADHD گیج کننده یا ترسناک نیست. بسیاری از متخصصین کا را با درخواست پر کردن و بازگرداندن پرسشنامه ی پیش ارزیابی شروع می کنند. احتمالاً از شما خواسته شود که نام یکی از نزدیکان خود را نیز که در برخی از ارزیابی ها همراه شما شرکت خواهد کرد بگویید. برای تعیین اینکه آیا ADHD دارید یا خیر ، می توانید انتظار داشته باشید متخصص ارزیابی کننده موارد زیر را انجام دهد:

در مورد علائم ، از جمله مدت زمانی که باعث آزار شما شده اند و هر مشکلی که در گذشته ایجاد کرده اند ، از شما سوال کند.

تست های ADHD ، مانند چک لیست علائم و تست های توجه را انجام دهد.

در مورد علائم شما با اعضای خانواده یا یکی از نزدیکانتان صحبت کند.

برای رد سایر علل پزشکی علائم ، یک آزمایش برایتان درخواست کند.

آیا باید از نظر ابتلا به ADHD بزرگسالان بررسی شوم؟

اگر در هر یک از موارد زیر دارای مشکلات قابل توجهی هستید ، ممکن است بخواهید برای ADHD بررسی شوید:

حرفه یا شغل: از دست دادن یا ترک شغل در اکثر اوقات

محل کار یا تحصیل: در حد توان یا ظرفیت خود عمل نمی کنید

کارهای روزمره: ناتوانی در انجام کارهای خانه ، پرداخت به موقع قبض ها ، نظم بخشیدن به امور

روابط: فراموش کردن موارد مهم ، مشکل در اتمام کارها ، ناراحت شدن از مسائل ناچیز

احساسات: تجربه استرس و نگرانی مداوم زیرا به اهدافتان نمی رسید یا مسئولیت ها را انجام نمی دهید

تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان

هنگامی که به دنبال تشخیص برای کودک خود هستید ، داشتن “ذهنیت تیمی” ممکن است به شما کمک کند. شما تنها نیستید و با کمک دیگران می توانید به همه مشکلات فرزند خود رسیدگی کنید. همراه با متخصصانی که در تشخیص ADHD آموزش دیده اند ، می توانید به ارزیابی سریع و دقیق منجر به درمان کمک کنید.

نقش شما به عنوان پدر و مادر

هنگامی که به دنبال تشخیص برای کودک خود هستید ، شما بهترین حامی و کمک فرزند خود هستید. به عنوان والدین در این فرایند ، نقش شما هم احساسی و هم عملی است. شما می توانید:

در طی مراحل تشخیص ، از کودک خود حمایت عاطفی کنید

اطمینان حاصل کنید که فرزند شما به متخصص مناسب مراجعه کرده و در صورت لزوم نظرمتخصص دوم را هم بررسی کنید.

اطلاعات خاص و مفیدی را برای پزشکان / متخصصان فراهم کنید ، از جمله پاسخهای صریح و صادقانه در خصوص سوالات مربوط به تاریخچه فرزندتان و وضعیت فعلی او

سرعت و دقت ارزیابی را کنترل کنید

معمولاً بیش از یک متخصص، کودک را از نظر علائم ADHD ارزیابی می کنند. پزشکان ، روانشناسان بالینی و مدرسه ای ، مددکاران اجتماعی بالینی ، آسیب شناسان گفتار زبان ، متخصصان یادگیری و مربیان هر یک ممکن است نقش مهمی در ارزیابی ADHD داشته باشند.

مانند بزرگسالان ، هیچ تست آزمایشگاهی یا تصویربرداری برای تشخیص وجود ندارد. در عوض ، پزشکان نتیجه گیری خود را بر اساس علائم قابل مشاهده و با رد سایر اختلالات انجام می دهند. متخصصی که ارزیابی کودک شما را انجام می دهد ، طیف وسیعی از سوالات را از شما می پرسد که باید صادقانه و صریح به آنها پاسخ دهید. آنها همچنین ممکن است:

سابقه پزشکی و خانوادگی را به طور کامل بررسی کنند

یک معاینه عمومی فیزیکی و یا عصبی را در خواست یا انجام دهند

مصاحبه ای جامع با شما ، فرزندتان و معلم (های) فرزندتان انجام دهند

از ابزارهای غربالگری استاندارد ADHD استفاده کنند

کودک شما را در بازی یا در مدرسه بررسی کنند

برای سنجش ضریب هوشی و ارزیابی سازگاری اجتماعی و عاطفی از آزمون های روانشناسی استفاده کنند

ارزیابی فرزندتان از نظر ابتلا به ADHD

پزشکان ، متخصصان ، تست های ADHD – همه ممکن است تشخیص برای کودک شما را کمی سخت کنند. با اقدامات عملی زیر می توانید فرایند را ساده تر کنید.

به یک متخصص مراجعه کنید. به عنوان والدین، می توانید ارزیابی ADHD را برای فرزند خود شروع کنید. هرچه زودتر به متخصص مراجعه کنید ، زودتر می توانید برای ADHD فرزندتان، کمک بگیرید.

با مدرسه فرزند خود صحبت کنید. با مسئول اصلی فرزند خود تماس بگیرید و مستقیماً و علناً در مورد پیگیری تشخیص صحبت کنید.

تصویر کاملی را به متخصصین ارائه دهید. وقتی سوالات سختی در مورد رفتار فرزندتان از شما پرسیده شد ، حتماً صادقانه پاسخ دهید. دیدگاه شما برای فرآیند ارزیابی بسیار مهم است.

کارها را پیش ببرید. شما حامی فرزند خود هستید و قدرت جلوگیری از تأخیر در رسیدن به تشخیص را دارید. برای بررسی اینکه در کجای کار قرار دارید ، با پزشکان یا متخصصان در این زمینه مشورت کنید.

در صورت لزوم نظر متخصص دوم را جویا شوید. اگر شک دارید که فرزند شما ارزیابی دقیق یا مناسبی دریافت کرده است ، می توانید از متخصص دیگری کمک بگیرید.

درک تشخیص ADHD

احساس ناراحتی یا ترس از تشخیص ADHD طبیعی است. اما به خاطر داشته باشید که دریافت تشخیص می تواند اولین قدم برای بهتر شدن زندگی باشد. پس از دانستن اینکه با چه چیزی سر و کار دارید ، می توانید درمان خود را شروع کنید – و این به معنی کنترل علائم و احساس اطمینان بیشتر در زندگی است.

تشخیص ADHD ممکن است مانند یک برچسب به نظر برسد ، اما در نظر گرفتن آن به عنوان یک توضیح مفیدتر خواهد بود. تشخیص توضیح می دهد که چرا شما در مهارت های زندگی مانند توجه ، انجام دستورالعمل ها ، گوش دادن با دقت، نظم – مواردی که به نظر می رسد برای افراد دیگر ساده است – مشکل داشته اید.

از این نظر ، تشخیص می تواند یک تسکین باشد. می توانید با خیال بدانید که تنبلی یا کمبود هوش در شما یا فرزند شما وجود نداشته ، بلکه یک دچار یک اختلال هستید که می توانید یاد بگیرید چگونه آن را مدیریت کنید.

همچنین به خاطر داشته باشید که تشخیص ADHD حکم یک عمر رنج نیست. بعضی از افراد فقط علائم خفیف دارند ، در حالی که دیگران مشکلات فراگیرتری را تجربه می کنند. اما صرف نظر از اینکه شما یا فرزندتان در کجای این طیف قرار می گیرید ، اقدامات زیادی وجود دارد که می توانید برای مدیریت علائم خود انجام دهید.

درک این نکته مهم است که تشخیص ADHD سایر مشکلات بهداشت روان را رد نمی کند. اختلالات زیر بخشی از تشخیص ADHD نیستند اما گاهی اوقات همزمان با ADHD اتفاق می افتند یا با آن اشتباه گرفته می شوند:

اضطراب – نگرانی بیش از حد که مرتباً رخ می دهد و کنترل آن دشوار است. علائم شامل احساس بی قراری یا لبریز شدن صبر ، خستگی آسان ، حملات عصبی ، تحریک پذیری ، تنش عضلانی و بی خوابی هستند.

افسردگی – علائم شامل احساس ناامیدی ، درماندگی و تنفر از خود ، و همچنین تغییر در خواب و عادات غذایی و کاهش علاقه به فعالیت هایی است که قبلاً از آنها لذت می بردید.

ناتوانی های یادگیری – مشکلات خواندن ، نوشتن یا ریاضیات. هنگامی که انجام تست های استاندارد ، توانایی یا هوش دانش آموز به مراتب بالاتر از موفقیت های کسب شده او است.

سوء مصرف مواد – مشکلات تکانشی و رفتاری که غالباً با ADHD همراه هستند می توانند باعث روی بردن به مشروبات الکلی و دارو شوند.

دریافت کمک پس از تشخیص ADHD

تشخیص ADHD می تواند یک زنگ خطر برای بیدار شدن از خواب باشد – می تواند انگیزه اضافی لازم برای کمک به علائمی را که مانع خوشبختی و موفقیت شما هستند ، به شما بدهد. موارد زیادی وجود داشته که ADHD به موفقیت افراد کمک کرده است. اگر شما یا فرزندتان مبتلا به ADHD هستید ، منتظر شروع درمان نباشید. هرچه زودتر شروع به درمان علائم کنید ، بهتر است.

مدیریت ADHD نیاز به کار دارد. یافتن روشهای درمانی مناسب برای شما یا فرزندتان یک فرایند است – فرایندی که به زمان ، پشتکار و آزمایش و خطا نیاز دارد. اما با در نظر گرفتن اهداف زیر می توانید به خودتان کمک کنید: یادگیری هرچه بیشتر در مورد ADHD ، گرفتن پشتیبانی و ایجاد سبک زندگی سالم.

ADHD قابل درمان است. امید خود را از دست ندهید. با درمان و پشتیبانی مناسب ، شما یا فرزندتان قادر خواهید بود علائم ADHD را تحت کنترل درآورید و زندگی مورد نظر خود را بسازید.

درمان به عهده خود شماست. این شما هستید که می توانید برای مدیریت علائم ADHD اقدام کنید. متخصصان بهداشت روان می توانند به شما کمک کنند، اما در نهایت ، مسئولیت به عهده خود شماست.

یادگیری در مورد ADHD، کلید اساسی است. درک این اختلال به شما کمک می کند تا در مورد تمام جنبه های زندگی و درمان فرزندتان یا خودتان آگاهانه تصمیم بگیرید.

پشتیبانی تفاوت بسیاری ایجاد می کند. در حالی که درمان با شما است ، پشتیبانی دیگران می تواند به شما کمک کند تا انگیزه خود را حفظ کرده و شرایط سخت را پشت سر بگذارید.