«ایده ایران»؛ گفتمانی برای توسعه ایران

دیدارنیوز ـ امید جهانشاهی: انتخابات قبلی می‌گفتند مشکلات اقتصادی و تورم از بی کفایتی دولت است، تحریم‌ها بهانه است. تحریم نهایتاً ۲۰ درصد تاثیر دارد؛ دولت، چون اشرافی است، اصلاً اهتمامی به کار مردم ندارد. بیانیه معروفی هم صادر کرده بودند که اگر بدون کاهش تحریم‌ها و برجام بلد نیستید اقتصاد را بسامان کنید «ما بلدیم.» و حالا بعد از چند سال تورم چهل درصدی و دلار ۶۰ تومانی نشان می‌دهد که تاثیر مخرب تحریم‌ها قابل کتمان نیست، اگر صداقت وجود داشته باشد.

در سخنرانی‌های انتخاباتی نامزدها، اما هیچ کس همچون عباس آخوندی به صراحت و با صداقت به تحریم‌های مخرب و ظالمانه اشاره نکرد: «تمدن ایران محصول تجارت آزاد و آمد و شد اقوام و خرده فرهنگ‌های گوناگون و گفت‌وگوی فرهنگی و مدنی شرق و غرب و شمال و جنوب عالم بوده‌است.

حصر هیچ‌گاه سرنوشت و ویژگی ملت ایران نبوده‌است.» واقعیت این است که این تحریم‌های ظالمانه امکان جذب گسترده و کافی سرمایه گذاری خارجی برای زیرساخت‌های حمل و نقل و صنایع مختلف از جمله نفت و گاز را با دشواری‌ها و کمبود‌ها مواجه کرده است.

زمینه‌های لازم برای تجارت گسترده با کشور‌های مختلف جهان را پر هزینه و یا با موانعی همراه ساخته است. ورود مناسب مواد اولیه و انتقال فناوری را پر هزینه ودشوار کرده است و انواعی از کمبود‌ها و فشار‌ها را باعث شده است. بااین همه خسارت و فشار چرا کاندیدا‌ها کمتر و بعضاً شعاری به این مهم می‌پردازند. این مهاجرت گسترده نیروی کار اعم از پزشک و مهندس و کارگر ماهر مملکت به عمان و آلمان و امارات و کانادا و ایتالیا و … حقیقتاً دردآور و نگران کننده است. چرا کسی به درد به این موضوع نمی‌پردازد.

خود مهاجرت گسترده نیروی کار نیز از خسارت‌های تحریم‌های ظالمانه است. به تعبیر عباس آخوندی، ملت ما «ملتی بریده از جهان و در حسرت حضور در میدان‌های رقابت جهانی شده‌است. بیهوده نیست که شاهد سیل مهاجرت ایرانیان از پیر و جوان هستیم.» این سخن واقعاً حرف دل بخش قابل توجهی از جامعه است که در کوچه و خیابان بار‌ها شنیده ایم و بار‌ها از زبان افراد مختلف مطرح شده و در فضای مجازی هم مورد توجه قرار گرفته است.

برای نمونه، جواد خیابانی، گزارشگر فوتبال، بعد از جام جهانی قطر در برنامه تلویزیونی سلام صبح بخیر گفت: «قطر بیست تا ورزشگاه دارد یکی از یکی بهتر. چرا {در ایران} ساخته نمی‌شود واقعا چرا ساخته نمی‌شود. وارد شهر دوحه می‌شوید. چند تا هتل دارد؟ چه زیرساخت‌هایی دارد؟ چرا جام جهانی را می‌تواند برگزار کند. ولی کشور من با این همه ثروت نمی‌تواند برگزار کند. چرا نمی‌تواند برگزار کند؟ دلیلش چیه؟…» پر بازدید شدن چنین ویدیو‌هایی در فضای مجازی نشان دهنده فراگیر بودن دغدغه آقای آخوندی است. جالب اینکه مجری همین برنامه سلام صبح بخیر یعنی خانم ژاله صادقی هم به امریکا مهاجرت کرده است.

در چنین وضعیت نگران کننده‌ای که تحریم‌های ظالمانه، نقش مهمی در تحمیل فشار اقتصادی به جامعه دارد و نزاع‌های جناحی حاشیه‌ها را پر رنگ کرده است و دشمنان ایران برای تجزیه کشور سرمایه گذاری رسانه‌ای و سیاسی کرده اند، اتحاد حول منافع ملی، مبتنی بر گفتمانی وحدت بخش که همه ایرانیان را در خود جای دهد و مسائل و چالش‌های امروز را به درستی درک و تعریف کند و بتواند راهبرد‌های سازنده ارائه دهد، بسیار مهم است. توسعه ایران بدون شناخت پدیداری تاریخی به نام ایران که در طول قرن‌ها شکل گرفته است ممکن نیست. برای رسیدن به راهبرد‌های توسعه ایران ابتدا باید این پدیدار تاریخی را شناخت و این مهمترین چیزی است که مورد غفلت قرار گرفته است. در واقع، اولویت‌های برساخته شده در رقابت‌های جناحی به گونه‌ای بوده که این مهم را به حاشیه رانده است.

اما دکتر آخوندی به صراحت به آن توجه می‌کند: «تن‌ها دولتی می‌تواند منافع ملی ملت ایران را تامین کند که بر مبنای یک گفتمان ملی، چون ایده‌ی ایران، توسعه را هدف قرار دهد.» توسعه، شکوفایی و رشد ایران البته گفتمان می‌خواهد. گفتمانی بر پایه مدارا و مروت و ارزش‌های ملی و اسلامی. گفتمانی برخاسته از شناخت ایران و برای توسعه ایران. به بیان آخوندی «گفتمانی که بر بنیان آموزه‌های تمدنی ایران، ارزش‌های ملی ایرانیان، شناخت دقیق فرصت‌ها و ویژگی‌های سرزمینی ایران و بازخوانی تاریخ ایران اعم از پیش از اسلام، دوره اسلامی، دوره مدرن به ویژه مشروطه استوار شده‌است و به دو عنصر هویتی دیگر ایرانیان شامل اسلام و مدرنیته توجه دارد.» چنین گفتمانی، رویکرد درستی برای فهم درست و تبیین راهبرد درست به دست می‌دهد.

انتظار این است که کاندیدا‌ها به جای وعده ها، گفتمان و رویکرد خودشان را تبیین کنند. به هرحال، با وجود همه چالش‌ها و دشواری ها، اما عباس آخوندی از امید به آینده ایران گفت: «با این وجود، من به ذخیره فرهنگی این ملت و نیروی اندیشه تک‌تک ایرانیان باور دارم. لیکن به هوش باشیم که این نیرو تنها در یک صورت از قوه به فعل در می‌آید و آن هم هم‌افزایی از رهگذر یک گفتمان ملی است.»

به امید یک انتخابات خوب و به امید آینده خوب برای ایران